1. Abstrakt to nie streszczenie – nie opisuj w nim faktów, ale opisz to, o czym będziesz mówić. Przede wszystkim chcesz wprowadzić czytelnika w temat twojego referatu.
„Co żyje w puszczy, czyli o hodowli polskiego żubra.”
NIE:
Opowiem, że 45 Plebejer miał największy wpływ na pulę genową linii białowiesko-kaukaskiej. Pokażę, że najwięcej żubrów w Polsce żyje obecnie w Puszczy Białowieskiej. Przedstawię także problemy: zabójczą gruźlicę, niemożliwość rozszerzenia wolnej populacji poza Karpaty, trudności w osiągnięciu przez takson populacji przekraczającej 10 tysięcy oraz regres wynikający ze zmian ustrojowych w Europie Wschodniej pod koniec drugiego tysiąclecia.
TAK:
Opiszę historię linii genetycznej polskich żubrów. Pokażę współczesne rozmieszczenie osobników wolnych oraz w niewoli. Przedstawię problemy, na jakie narażona jest wolna populacja, ile czasu musi jeszcze minąć, zanim przestaniemy uznawać je za gatunek zagrożony wyginięciem oraz jak zmiany ustroju politycznego odcisnęły się na żubrze.
2. Zadbaj o prawidłowy styl – pisz merytorycznie, ale nie suchym słownictwem naukowym (szczególnie, jeżeli terminy wytłumaczysz dopiero w referacie). Spróbuj dołączyć pytania retoryczne, hipotezy, aby zainteresować przyszłego słuchacza.
„Język hiszpański – historia i współczesność.”
NIE:
Opowiem o historii wykształcania się cech współczesnego hiszpańskiego z łaciny, m.in. palatalizacji, frykatyzacji oraz opuszczaniu zbitek spółgłoskowych. Pokażę lingwistyczne pozostałości po Kalifacie Kordoby. Opiszę także zanik rozróżnienia pomiędzy spółgłoskami szczelinowymi zębowymi i dziąsłowymi – głównym procesie różnicującym współczesny język hiszpański.
TAK:
Co oznacza falka nad „el niño”? Dlaczego Hiszpanie śmieją się „jajaja”? I czemu nie respektują dźwięku „k” w „respeto”? O historii słów i dźwięków na Półwyspie iberyjskim i wpływie panujących na terenach cesarstw, królestw
i kalifatów na współczesną rozbieżność językową. A także jak temperament społeczeństw latynoamerykańskich wpłynął na brzmienie dialektów po drugiej stronie Atlantyku.
3. Nie zawieraj w abstrakcie informacji, których nie poruszysz potem w referacie i odwrotnie – nie wdawaj się zanadto w szczegóły tematu. Pamiętaj, że ma to być przede wszystkim wprowadzenie.
„Figury retoryczne w muzyce J . S. Bacha.”
NIE: O muzyce mistrza baroku, J. S. Bacha, mówi się, że podąża za słowem. Fuga (z łac. ucieczka) symbolizuje, zgodnie z nazwą, pogoń. Prześledzimy budowę utworu podzieloną na temat (zaczynany z opóźnieniem w kolejnych głosach) złożony z jednego, bądź dwóch taktów oraz kontrapunkt, który pojawia się, gdy inny głos zaczyna prowadzić temat. Opowiem także o innych figurach retorycznych.
TAK: O muzyce baroku mówi się, że podąża za słowem. Postaram się przybliżyć genezę tego procesu. Na przykładzie muzyki największego barokowego kompozytora, J. S. Bacha, prześledzimy, jak dźwięki, pauzy, harmonie i dysonanse ilustrują emocje oraz dosłowne znaczenie słów. Pokażę także, jaki wpływ ma wizualny układ nut na symboliczne znaczenie utworów (jak np. układanie nut w kształty).